منتورینگ
منتورینگ زمانی است که یک فرد با تجربه و دانش بیشتر در حوزه مورد نظر ما توصیه و رهنمودهایی را به ما ارائه میدهد و در واقع نقش یک الگو را برای ما ایفا میکند. منتورینگ حوزه های گستردهای را در بر میگیرد و فقط محدود به حوزه های کاری نیست. منتور یک فرد حامی است که در زمینه کاری مراجع خود تجربه حرفه ای زیادی دارد. هر دو نوع منتورینگ و کوچینگ عمدتاً مربوط به دستاوردهای زمان حال و آینده فرد هستند.
کوچینگ و منتورینگ معمولا در دو سر یک طیف در نظر گرفته می شوند. هر دو این حوزه ها به فکر پیشرفت شخصی و شغلی هستند. (کتاب کوچ بودن، جاناتان پاسمور، صفحه 10)
از این نظر، بهتر است منتورینگ به عنوان نوعی تدریس در نظر گرفته شود ، جایی که فرد ارشد یا باتجربه تر ، دانش و بینش خود را با یک راهنمای جوان یا کم تجربه تر در مورد چگونگی پیشرفت در یک شغل ، نقش یا حرفه خاص به اشتراک بگذارد.
برخی از نویسندگان پیشنهاد کرده اند که مشاوره در محیط کار شامل رابطه ای بین یک فرد با تجربه کمتر و یک فرد باتجربه تر است ، جایی که هدف رشد شخصی و حرفه ای شخص کم تجربه است (ابی ، رودز و آلن ، 2007 ، ص 16 )
منتور ممکن است یک همکار در محل کار، سرپرست یا شخص دیگری در سازمان باشد ، اما شخصی که خارج از زنجیره کاری فرد کم تجربه باشد. دیگران استدالل کرده اند که کوچینگ با منتورینگ در استفاده از فرایندهای ساخت یافته، مانند استفاده از
مدل های کوچینگ GROW ،و استفاده از ابزارها و ارزیابی های خاص ، برای ایجاد آگاهی در مراجع متفاوت است.
تفاوت دیگر درباره مدت رابطه است. در حالی که رابطه کوچینگ طی چند ماه طول می کشد، روابط منتورینگ اغلب طی چندین سال ادامه دارد.
سرانجام، از نظر هدف، در حالی که هدف اصلی کوچینگ در محل کار بهبود عملکرد یا رفاه از طریق خودآگاهی و یادگیری در نظر گرفته می شود، هدف از منتورینگ به طور گسترده ای از اجتماعی شدن افراد تازه وارد تا توسعه مدیریت است.
کوچ ها باید محتاط باشند تا هنگامی که وارد روابط کوچینگ می شوند درگیر روابط منتورینگ نشوند. به ویژه کوچ ها باید برای درگیر شدن در یک رابطه طولانی مدت احتیاط کنند، زیرا در صورت طولانی تر شدن، کوچ وابستگی را در مراجع ایجاد می کند و منجر به رابطه کوچینگی می شود و نه ماه ها بلکه سالها ادامه یابد.
